Με τα ποσοστά σχολικού εκφοβισμού να αυξάνονται χρόνο  με το χρόνο και την εγκληματικότητα να ακολουθεί ανοδική πορεία, πολλοί είναι οι γονείς που ανησυχούν για την ασφάλεια των παιδιών τους. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να επιλέγουν για τα παιδιά τους σχολές αυτοάμυνας, επιτυγχάνοντας με τον τρόπο αυτό την εκγύμναση τους, αλλά και εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα να προστατεύουν τον εαυτό τους.
    «Υπάρχει μία μόδα, αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι οι γονείς αναζητούν ένα χώρο όπου το παιδί τους μπορεί να απασχοληθεί, ενώ την ίδια ώρα να μάθει να αμύνεται και να γυμνάζεται. Αυτό είναι ένα άθλημα που τα συνδυάζει όλα», λέει ο Δημήτρης Τζοβάρας, υπεύθυνος σχολής πολεμικών τεχνών.
    Όπως διευκρινίζει ο κ. Τζοβάρας «τα παιδιά εδώ μαθαίνουν πώς να σκέφτονται και να φέρονται, κάτι το οποίο θέλουν οι γονείς. Μέσα από το άθλημα μαθαίνουν να συγκεντρώνονται και αυξάνεται η αυτοπεποίθηση τους» και συμπληρώνει: «ταυτόχρονα τα παιδιά διδάσκονται να μη διστάζουν και να μη φοβούνται. Ακόμη κι αν αισθανθούν φόβο, θα το παλέψουν και θα το αντιμετωπίσουν. Αυτή είναι μία αρχή που περνάμε στα παιδιά».
    Η Μαρία Χάλαρη, που έχει μία 15χρονη κόρη υποστηρίζει ότι «έγραψα την κόρη μου σε ένα τμήμα τάε κβο ντο, γιατί κάποια στιγμή φοβήθηκα ότι είχε πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού. Αποδείχθηκε ότι είχα κάνει λάθος, αλλά τώρα νιώθω μία σιγουριά που ξέρω ότι μπορεί να φροντίσει λίγο καλύτερα τον εαυτό της» και διευκρινίζει ότι τα μαθήματα αυτοάμυνας δεν την κάνουν να αισθάνεται απόλυτη ασφάλεια, ούτε έχουν αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο μεγαλώνει την κόρη της.
    «Ξέρω πλέον ότι μπορεί να αντιδράσει καλύτερα από άλλα παιδιά της ηλικίας της και έχει μάθει να προσέχει τι συμβαίνει γύρω της, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν συνεχίζω να είμαι σε επαγρύπνηση. Οι καιροί είναι επικίνδυνοι και σίγουρα μία έφηβη δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό της απόλυτα και ούτε να κυκλοφορεί μόνη της το βράδυ στο δρόμο. Έχει όμως αυτοπεποίθηση και το θάρρος να μου μιλήσει όταν θα χρειαστεί κάτι».
    Πριν από περίπου μία δεκαετία, οι πολεμικές τέχνες ήταν αρκετά πιο ακριβές, αλλά πλέον οι τιμές έχουν προσαρμοστεί σε πολύ χαμηλότερα επίπεδα. Το αντίτιμο για τα μαθήματα εξαρτάται από το είδος της πολεμικής τέχνης, αλλά τις περισσότερες φορές κυμαίνεται ανάμεσα στα 50 και στα 150 ευρώ το μήνα, ενώ κατά διαστήματα δήμοι και τοπικοί σύλλογοι διοργανώνουν τμήματα πολεμικών τεχνών για παιδιά με ακόμα χαμηλότερο κόστος απ' ό,τι στις ιδιωτικές σχολές.
    «Δεν παινεύομαι για όσα ξέρω αλλά νιώθω καλά επειδή γνωρίζω ότι εάν με πειράξουν θα μπορέσω να κάνω κάτι», λέει ο 12χρονος Γιώργος Χάλαρης, που τα τελευταία πέντε χρόνια ασχολείται με το τάε κβο ντο. Όπως αναφέρει ο 12χρονος μαθητής ξεκίνησε τα μαθήματα για να κάνει το χατίρι στον πατέρα του, που και ο ίδιος ασχολείται με τις πολεμικές τέχνες, αλλά τελικά του άρεσε και συνέχισε. «Θα συνεχίσω να κάνω τάε κβο ντο, γιατί είναι ένας καλός τρόπος να εκτονώνω τα νεύρα μου και να κάνω καλούς φίλους», δηλώνει ο μικρός Γιώργος.
    Παρόμοια είναι και η άποψη του Δημήτρη Λεβάκου 9 χρόνων. «Για μένα δεν είναι μόνο ένα άθλημα. Μαθαίνεις πράγματα για τη ζωή σου, όπως για παράδειγμα να είσαι πειθαρχημένος και με ποιό τρόπο μπορείς να αντιμετωπίσεις κάποιο που είναι το ίδιο ή και πιο δυνατός από σένα».
    Η 12χρονη Κατερίνα Χατζηγεωργίου λέει ότι «είναι πολύ ωραίο να ασχολείσαι με το τάε κβο ντο. Κάνεις καινούργιες γνωριμίες και αισθάνεσαι πολύ καλά». Βασικό χαρακτηριστικό της διδασκαλίας είναι ότι όλα τα παιδιά έχουν μάθει τη βασική αρχή κάθε πολεμικής τέχνης.
    «Όλα αυτά που μαθαίνουμε εδώ είναι πολύ χρήσιμα για να αμυνθούμε και να προστατευτούμε», λέει ο 11χρονος Κώστας Ρίζος και ο Γιώργος Χάλαρης συμπληρώνει: «Δεν θα τα χρησιμοποιήσουμε ποτέ, εάν δεν μας επιτεθεί κάποιος πρώτος. Είναι άμυνα και όχι επίθεση».