Του Καλλιμάνη Κωνσταντίνου

Ε.Α. Ταξιάρχου ΕΛ.ΑΣ.

Οι μεγάλες ανακατατάξεις και εθνολογικές διαφοροποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών, σε χώρες με φυλετική και θρησκευτική ανομοιογένεια, σαθρή οργανωτική δομή ή  πολιτική και οικονομική συνοχή, όπως η Γιουγκοσλαβία και η Σοβιετική Ένωση στην Ευρώπη, επέφεραν κλυδωνισμούς και καταρρεύσεις ισχυρών τραπεζοπιστωτικών συγκροτημάτων και κρατικών οικονομιών, περιθωριοποιώντας στην ανέχεια, την πείνα, τα ναρκωτικά και γενικότερα στην εξαθλίωση μεγάλες κοινωνικές ομάδες, ακυρώνοντας στην πράξη οικονομικές θεωρίες και πρακτικές.

Η παγκοσμιοποίηση, όχι όπως ως πολιτική και κοινωνιολογική θεωρία διατυπώθηκε από τον Αμερικανό οικονομολόγο - αναλυτή Φράνσις Φουκογιάμα, επικρέμεται πλέον ως απειλή και δαμόκλειος σπάθη πάνω από τις άλλοτε ευημερούσες δυτικές αστικές κοινωνίες, διεγείροντας φοβικά και φασιστικά σύνδρομα.

Ειδικότερα για την χώρα μας, την Ελλάδα μας, η επώδυνη οικονομική κρίση, την αρχή της οποίας τώρα βιώνουμε, εκδηλώνεται με τη λαίλαπα των επιχειρήσεων που κλείνουν, την αυξανόμενη καθημερινή ανεργία, την πείνα, τα αγροτικά, την εγκληματικότητα, τη βία και την περιθωριοποίηση. Έχει ως πυρήνα της την πραγματική οικονομία που ως αφορμή ανέδειξε η χρηματοπιστωτική κρίση και αποτελεί αποκλειστικά δημιούργημα και ευθύνη ενός διεφθαρμένου πολιτικού κατεστημένου που με δημοκρατική επίδραση εγκαταστάθηκε δικτατορικά και οικογενειοκρατικά στην πλάτη του λαού μας και αλληλοσυντηρείται διαχρονικά με τον κομματισμό, τον ρεβανσισμό, τη διαφθορά, την αναξιοκρατία, την αδιαφάνεια και τη γραφειοκρατία.

Δεν είμαι οικονομολόγος και η μόνη δουλειά που νομίζω πως ξέρω να κάνω είναι αυτή του επαγγέλματος που ασκούσα. Αναρωτιέμαι όμως πως αυτοί που μας κυβερνούν τόσα χρόνια δικαιολογούσαν και ανέχονται μία χώρα, με ασήμαντη παραγωγική βάση, με υψηλό κόστος παραγωγικών αγαθών και πληθωρισμό, με αρνητικό εμπορικό ισοζύγιο, με ανασταλτικό την ιδιωτική πρωτοβουλία δημοσίου τομέα, με εγκληματικότητα και ανασφάλεια, με κατάπτωση των θεσμών, με ομαδική απείθεια κατά των νόμων και των κανόνων ομαλούς συμβίωσης και ένα χρέος πάνω από το λαιμό, να εμφανίζει το καλύτερο βιοτικό επίπεδο του πλανήτη και μυθικά ποσά σε ιδιωτικές καταθέσεις ξένων τραπεζών.

Εδώ που φτάσαμε είναι ανώφελο να αναλισκόμαστε στην αναζήτηση και προσωποποίηση ευθυνών. Όχι γιατί αυτό είναι δύσκολο, αλλά γιατί  έστω και αν αυτό συμβεί, κανείς δεν πρόκειται να πληρώσει. Γιατί είναι οι ίδιες πολιτικές και πνευματικές καρικατούρες που ρήμαξαν την Ελλάδας μας, που στέρησαν το χαμόγελο και την ελπίδα από τα παιδιά μας, που με τα παράνομα χρήματά τους σε παράκτιες Α.Ε. και Ελβετικές Τράπεζες, επένδυσαν με βαρύγδουπα πτυχία πανεπιστημίων του εξωτερικού, την μορφωτική ένδεια των παιδιών τους, για να τους φέρουν αργότερα στη χώρα μας, έτοιμους να παραλάβουν από τους ίδιους τη σκυτάλη αφαίμαξης του λαού μας.

Τις δύσκολες αυτές στιγμές πρέπει ατομικά ο καθένας μας και η κοινωνία συνολικά, να ξεπεράσουμε σε νοοτροπία και συμπεριφορά, όπως συχνά γίνεται τελευταία, τους πολιτικούς και πνευματικούς μας ταγούς και να τους αναγκάσουμε να ακολουθήσουν ασθμαίνοντας. Λύσεις δεν μπορούν να δοθούν από αυτούς που δημιούργησαν τα προβλήματα και αποδεικνύεται καθημερινά ότι εμφανίζουν ηθική αδυναμία να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων. Ανάκαμψη μπορεί να υπάρξει με διεύρυνση της παραγωγικής βάσης και αύξηση της απασχόλησης. Με λειτουργία στο μέγιστο των αποδόσεών τους (κεφαλαιούχα αγαθά, εργασία, δυναμικό) με συμπίεση του κόστους παραγωγής, με αύξηση εξαγωγών, με προτίμηση της κατανάλωσης ελληνικών προϊόντων. Αλλά κυρίως κίμα ασφάλειας που θα ευνοήσει την εγκατάσταση επιχειρήσεων και ακόμη, το σπουδαιότερο νομίσω κατάλληλο ψυχολογικό κλίμα στην αγορά, κατεύθυνση που δεν ευνοεί ούτε η ανεύθυνη κριτική και η δημαγωγία, ούτε και οι μακρόσυρτες κραυγές των βρυκολάκων της πρωινής τηλεοπτικής ενημέρωσης.

Ο αγώνας είναι δύσκολος και η τελική έκβασή του αβέβαιη. Κανείς δεν μπορεί να κάνει προσύμφωνο και να ζητά διαβεβαιώσεις γιατί σ'αυτή την προσπάθεια πολλά εξαρτώναται από αστάθμητους παράγοντες. Μέσα από αυτή την κρίση πρέπει να ανακαλύψουμε τους χαμένους εαυτούς μας και την αληθινή ταυτότητα και να ανασύρουμε τα  συναισθήματα αγάπης, αλληλεγγύης, αλτρουισμού και συναδέλφωσης και να δώσουμε ελπίδα και όραμα στα παιδιά μας για καλύτερη ζωή στην πατρίδα μας και σε όλο τον πλανήτη.