Το Χρονογράφημά μας

Του Γιάννη Γ. Γαϊτάνη

Με τον μοσχομπάτη μας έρχεται η πρόσκληση της άνοιξης. Από τα αρρενωπά βουνά της Ρούμελης και από τα δαντελωτά ακρογιάλια.

Η πιο χαρούμενη πρόσκληση με την πιο μεγάλη απλότητα. Οι πιστοί και λάτρεις της υπαίθρου τραβούν για την ακρογιαλιά. Οι παραδοσιακοί τραβούν για τα ψηλά και φεύγουν να γευτούν το χνώτο του ελληνικού χωριού...

Τα όνειρα γράφονται με έλατα και καυτή άμμο. Στο όμορφο και γραφικό ηλιοβασίλεμα της υπαίθρου, ο άνθρωπος αναγεννιέται και η καρδιά του χτυπάει πιο δυνατά! Οι αιώνιοι χτύποι της γίνονται τραγούδι της ζωής. Τα γραφικά και ταπεινά εξωκλήσια ανοίγουν τις κισσοζωσμένες πόρτες τους. Τώρα λουλούδια και χαμομήλι στην αυλή τους. Ταπεινοί προσκυνητές ανάβουν ένα κερί και τα καντήλια.

Ο άνθρωπος το πεπρωμένο του. Ανάμεσα στ' αστέρια και στα έλατα νιώθει την μικρότητά του. Φεύγουν μακριά τα βάσανα, η οικονομική κρίση, οι κακές σκέψεις και πλησιάζει το Θεό. Απούσα η πολιτεία και η ηχορύπανση, η άνεση της πόλης. Νιώθει πιο ευτυχής κοντά στα πατρικά του χώματα και στην απλότητα της υπαίθρου. Τα' αηδόνια, οι πέρδικες και τα κοτσύφια τραγουδούν χωρίς κιθάρα. Η ψυχή του ξεκουράζεται από το άρωμα ενός ατέλειωτου εσπερινού. Τα μάτια χορταίνουν το φως και την ομορφιά στην πλάση. Εδώ ο έρωτας αναγεννιέται και τη φλόγα των ματιών σβήνει το δροσερό μαϊστράλι. Στην πλατεία του χωριού λύνονται όλα τα προβλήματα και οι ερωτικοί λογαριασμοί τακτοποιούνται στο ακρογιάλι. Τα φυλλοκάρδια ανοίγουν και τα μάτια γράφουν ποιήματα στον γαλανό ορίζοντα... Για να χαρεί κανείς την άνοιξη και το καλοκαίρι, χρειάζεται ξεγνοιασιά και ανοιχτή καρδιά. Το ελληνικό καλοκαίρι είναι το καλύτερο καλοκαίρι όλου του κόσμου. Στο βουνό ή στο νησί τα κύτταρα ξανανιώνουν, ανανεώνονται και φρεσκάρονται. Η ψυχή μας, η κουρασμένη ψυχή, αποδέχεται την πρόσκληση της φύσης. Ουδείς αρνείται το προσκλητήριο της χαράς. Πολλοί σήμερα άνθρωποι αδιαφορούν προσκολλημένοι στην ύλη και στο χρήμα... Χάνοντας μια άνοιξη κι ένα καλοκαίρι, χάνουν πολλά χρόνια απ' τη ζωή τους. Ευλογημένη η ώρα σαν βρίσκεται κανείς τέτοια εποχή κοντά στη Ρούμελη, κοντά στο χωριό του και κοντά στην Ελλάδα. Διπλή χαρά να ροβολάς για την Οίτη, τα Βαρδούσια, την Γκιώνα και τον Παρνασσό. Τα κορφοβούνια μας καλούν χωρίς διαβατήριο κοντά τους. Αισθητική χαρά και ανάσα ζωής προσφέρει η ύπαιθρος...  Οι γκρίζοι κρόταφοι ξανανιώνουν και τα νιάτα διαφωνίζουν την ερωτική συνέχεια. Σαν τελειώσει ο χρόνος της παραμονής γράψτε κάτι στην άμμο και στον κορμό ενός δένδρου. Ο χρόνος αυτά μπορεί να τα σβήσει. Ότι όμως έγραψε το βουνό και το πέλαγος στην ψυχή μας, ποτέ δε θα σβήσει. Γλυκιά θύμηση προσφέρει το βουνό και το γαλάζιο ακρογιάλι. Ο κουρασμένος άνθρωπος, κρατά στο βάθος της ψυχής του αυτή τη εικόνα και γράφει τραγούδια για τη μάνα φύση που στοργικά τον θωπεύει στην αγκαλιά της...!

Στην πρόσκληση της φύσης ουδείς απών...

Γιάννης Γ. Γαϊτάνης