Γράφει: Ο Βαγγέλης Πάλλας Δημοσιογράφος – Ερευνητής – Αναλυτής – Α.Ε.J./I.F.J.

Όπου και να πάω η Ελλάδα με πληγώνει. Έλεγε κάποιος ποιητής. Το ίδιο σκέπτομαι και εγώ. Μόνο λίγο διαφορετικά. Όπου και αν κοιτάξω αυτό το τοπίο με πληγώνει. Η Ελλάδα είναι μια χώρα με "καλούς νοικοκυραίους" που έχουν γυναίκα και παιδιά, αιτία που τους εμποδίζει να γίνουν πρωτοπόροι και να βγουν μπροστά. Λες και οι άλλοι που συνεχώς διακινδυνεύουν, λοιδορούνται, εκτοπίζονται και ταπεινώνονται, δεν έχουν οικογένεια. Εμείς θα συνεχίσουμε και χωρίς αυτούς. Οι πρωτοπόροι; Είναι αδέλφια μας από ιστορικής αλλά και ψυχολογικής άποψης. Για αυτό το λόγο μην ταράζετε τον ύπνο των νοικοκυραίων. Ότι και να πω η γλώσσα με πληγώνει, ότι έπρεπε από καιρό να ξεμπερδεύουμε με το παλιό. Να σβήσουμε τα παλιά. Να έρθουν τα νέα...Τα παράθυρα είναι ερμητικά κλειστά. Έχουν φροντίσει οι νοικοκυραίοι να κλειστούν μέσα. Μια χαρά είναι το παλιό. Φοβούνται το νέο. Το παλιό. Ασπίδα προστασίας. Άσυλο. Να ξεμπερδεύουμε με το παλιό. Πολλές φορές κρίνουμε ένα άνθρωπο, παρατηρώντας τον σε μια περίοδο της ζωής του. Και αυτό αποτελεί πάντα ένα πολύ μεγάλο λάθος. Πως να σβήσεις τα παλιά όταν ο φόβος (κακώς) βαραίνει την ψυχή σου και τρώει τα σωθικά σου.

Για άλλη μια φορά το δόγμα του σοκ, χρησιμοποιείται από την νέα κυβέρνηση, απέναντι στα κοινωνικά, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων συνταξιούχων και των πλέον ευάλωτων τμημάτων του Ελληνικού λαού. Στόχος είναι η πλήρη κατάργηση του κοινωνικού κράτους και η διαμόρφωση ενός καθεστώτος πλήρους ασυδοσίας στην αγορά εργασίας.

Η παρούσα κυβέρνηση, ποτέ δεν έκρυψε τις προθέσεις της για την πολιτική που ακολούθησε μετά τις εκλογές. Έχοντας δίπλα τους τα ΜΜΕ έκαναν με επιτυχία το άσπρο μαύρο υποβαθμίζοντας τις καταστρεπτικές συνέπειες.

Στη ζωή των πολιτών, στην οικονομία και γενικότερα στη χώρα. Εάν επιχειρήσουμε και αναλύσουμε το προφίλ της σημερινής κυβέρνησης θα διαπιστώσουμε ότι αποτελείτε στην πλειοψηφία της από στελέχη ακραίας νεοφιλελεύθερης ιδεολογίας με ακροδεξιές και ρατσιστικές αποκλείσεις. Αυτό αποτυπώνεται στις καθημερινές ενέργειες και αποφάσεις, στα νομοσχέδια καθώς και στην αντιμετώπιση του προσφυγικού ζητήματος.

Με το πρόσχημα της εμπέδωσης της τάξης και της ασφάλειας, επιχειρούν να ελέγξουν κάθε δραστηριότητα του Δημοσίου Βίου, πολλές φορές στα όρια της νομιμότητας.

Η επαναφορά του αστυνομικού κράτους, η δημιουργία κλειστών φυλακών, και ο περιορισμός της ελεύθερης έκφρασης, συνθέτους ένα εφιαλτικό τοπίο, το οποίο πολύ γρήγορα θα το βρούμε μπροστά μας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΣΚΛΗΡΟΣ (1878 -1919)     

Καλά λαέ, όλα αυτά που λες είναι άγια, αλλά πώς συμβαίνει, ώστε όλοι οι βουλευτές, που εσύ ο ίδιος τους εκλέγεις, και που βέβαια δεν είναι τα χειρότερα στοιχεία της κοινωνίας, να είναι έτσι συμφεροντολόγοι, ατομικιστές, αριβίστες, ρουσφετολόγοι, ελαστικοί στις ιδέες και τα καθήκοντα τους, μικρολόγοι, μικροφιλότιμοι, επιπόλαιοι και ανίκανοι για δημιουργική εργασία; Από πού βγήκαν αυτοί;

Πέσανε από τον ουρανό ή είναι σαρξ εκ της σαρκός σου και οστούν εκ των οστών σου;

Και αφού λοιπόν είναι γνήσια τέκνα σου και οι καλύτεροι αντιπρόσωποι του πολιτισμού σου και των φυλετικών σου ιδιοτήτων, τότε γιατί φωνάζεις εναντίον τους και δεν φωνάζεις εναντίον του εαυτού σου; Δεν κατάλαβες ακόμα, πως όλα τα ελαττώματα που αποδίδεις στους πολιτικούς σου, τα έχεις κι εσύ ο ίδιος, όχι σε μικρότερο βαθμό;

Και αν οι βουλευτές σου ρουσφετολογούν, μικρολογούν, δεν κοιτάζουν τα κοινά συμφέροντα αλλά μόνο τα ατομικά τους, δεν κατάλαβες ότι αυτό προέρχεται, γιατί κι εσύ ελληνικέ λαέ, ολόκληρος, από τον καθηγητή του πανεπιστημίου, ίσα με τον τελευταίο τσαγκάρη και χωρικό, με τη μεγαλύτερη ευκολία ρουσφετολογείς, συμφεροντολογείς, μικρολογείς, ψεύδεσαι, σοφιστεύεις, δεν κρατάς καμιά σταθερή ηθική αρχή, κανένα ορισμένο κοινωνικό πρόγραμμα; 

Πώς να σβήσεις τα παλιά, όταν γύρω μας τα πάντα καταρρέουν. Οικονομικά - κοινωνικά ολισθαίνουμε ταχύτατα στον φασισμό. Πολιτικά κατακτήσαμε πλέον τον πάτο του βαρελιού. Στο υψηλότερο επίπεδο, η διαφθορά, ο φασισμός, ψεύδος και αναλγησία κυριαρχούν απόλυτα σε κάθε επίπεδο πολιτικής διαχείρισης. Η οικονομική εξαθλίωση, η ανεργία, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η ωμή εκμετάλλευση, η καταστολή και η πλύση εγκεφάλου από τα ΜΜΕ, είναι η μόνιμη καθημερινότητα για τους πολίτες και το ζητούμενο παραμένει. Ποιος φταίει;

Οι απόψεις είναι διαφορετικές,, ανάλογα με την πολιτική ταυτότητα του αναλυτή. Άλλες μακριά από κάθε πραγματικότητα δυστυχώς συνήθως περιορίζουν την ανάλυσή τους, στην παρατήρηση και την διαπίστωση των συμπτωμάτων, μιας και οι εκ των δεξιών αναλύσεις φύσει εξυπηρετούν και δικαιολογούν το υπάρχον ως αναγκαίο και σωστό. Πέρα από την εικονική πραγματικότητα, μέσω της πληροφόρησης, στην οποία μας έχουν διοχετεύσει τα καθεστωτικά ΜΜΕ, και η σύγχρονη παγκοσμιοποιημένη τεχνολογία όπου κυριαρχούν μερικοί ολιγάρχες, ζούμε και σε μια εικονική οικονομική πραγματικότητα, την οποία εξουσιάζουν και ελέγχουν τα πραγματικά αφεντικά του πλανήτη. Οι ιδιώτες παραγωγοί του χρήματος.

Δεν κρύβω πως πιστεύω πως πλέον τίθεται ωμά θέμα φυσικής επιβίωσης. Δεν αρκούν πλέον οι συζητήσεις και οι πολιτικοί σχεδιασμοί. Δεν με νοιάζει αν το ένα ή το άλλο πολιτικό μόρφωμα έχει την τάδε ή την δείνα διαφορά από το άλλο. Δεν περιμένω σωτήρες ηγέτες ούτε και λύσεις από το όποιο διαχειριστικό μοντέλο της κρίσης.

Τώρα είναι η ώρα των πράξεων, η ώρα που πρέπει όλοι να πάρουμε θέση. Ο εχθρός είναι πλέον ορατός, αμείλικτος και πάνω από όλα απόλυτα αποφασισμένος. Ο κάθε ένας από εμάς, το κάθε πολιτικό μόρφωμα, η κάθε συλλογικότητα ή ατομικότητα πρέπει να σταθεί στην πλευρά που θέλει να υπηρετήσει. Οι όποιες διαφορές μας, είναι ασήμαντες. Αν θέλουμε να τις επιλύσουμε πρέπει πρώτα να επιβιώσουμε.