ΣΤΙΣ ΑΥΤΟΔΙΟΙΚΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΠΑΛΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ - ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Τα συμπεράσματα  της πρώτης Κυριακής έχουν αναλυθεί, οι αντιθέσεις επίσης. Μένουν τα πρόσωπα τα οποία θα προσπαθήσουμε να τα παρουσιάσουμε

Οι περιφερειακές εκλογές διεξήχθησαν σε ξεχωριστό πολιτικό και οικονομικό περιβάλλον. Τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου αποτύπωσαν διαθέσεις,, φανέρωσαν αντιθέσεις και ακόμη ανέδειξαν πρόσωπα. Τα συμπεράσματα της πρώτης Κυριακής έχουν αναλυθεί, οι αντιθέσεις επίσης. Μένουν τα πρόσωπα. Θα επιχειρήσουμε λοιπόν μια διαφορετική προσέγγιση των αποτελεσμάτων και των πολιτικών μηνυμάτων δια των προσώπων.

Ο Πρωθυπουργός

Ο κ. Παπανδρέου έπαιξε τα ρέστα του σε αυτές τις εκλογές. Ένοιωθε χαμένος και απομονωμένος εξαιτίας των μέτρων του προηγούμενου χρόνου, ήξερε ότι θα αμφισβητηθεί και θέλησε με το δίλημμα που έθεσε να ξεπεράσει μέρος της φθοράς και να διατηρήσει τη δυνατότητα διακυβέρνησης.

Στον πρώτο γύρο κατέγραψε μεγάλες ζημιές, αλλά το δίλημμα δούλεψε και συγκράτησε τις πολύ μεγάλες απώλειες. Το κυριότερο όμως που πέτυχε ήταν να επικοινωνήσει το πρόβλημα της χώρας και να καταστήσει συμμέτοχη την κοινωνία. Η επίδοση του διλήμματος κατεγράφη την δεύτερη Κυριακή. Από αυτήν ο κ. Παπανδρέου βγήκε κερδισμένος. 

Η κυβέρνηση του δεν αποδομήθηκε όπως πολλοί ανέμεναν. Αντιθέτως κερδίζοντας την περιφέρεια Αττικής και άλλες εφτά, όπως και τους δήμους Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ξεπέρασε το δικό του δίλημμα της πρόωρης προσφυγής σε εθνικές κάλπες, εξασφάλισε πολιτικό χρόνο και επιπλέον κατέκτησε ηγεμονικό ρόλο στη ζώνη του αστικού συστήματος, το οποίο μαζικά έσπευσε να τον υποστηρίξει. Μπορεί να πει κανείς ότι ο κ. Παπανδρέου έχασε την πρώτη Κυριακή και κέρδισε τη δεύτερη.

Ο Α. Σαμαράς

Ο κ. Σαμαράς πήγε να σταθεροποιηθεί στο χώρο του με τα αποτελέσματα του πρώτου γύρου, αλλά πλήρωσε τη δεύτερη Κυριακή την έλλειψη μετριοπάθειας και ευελιξίας. Εχασε την μάχη της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης και της Πελοποννήσου, την οποία θεωρούσε καταδίκη του.

Ο κ. Σαμαράς πολιτεύεται σαν παλιός κομματάρχης, στενεύει και δε διευρύνει την επιρροή της Νέας Δημοκρατίας. Κάνει το ίδιο λάθος με τον Μιλτιάδη Έβερτ. Είναι και η κουλτούρα του λαϊκιστική, δεν ορίζεται από στέρεες φιλελεύθερες αντιλήψεις, με αποτέλεσμα να πηδάει από εδώ και από εκεί.

Η Νέα Δημοκρατία τείνει να χάσει χα χαρακτηριστικά ενός αστικού φιλελεύθερου κόμματος και μετατρέπεται σε ένα μικρότερο εθνολαϊκιστικό κόμμα, που μπορεί να συντάσσεται πιο εύκολα με το ΚΚΕ, παρά με τις υπόλοιπες αστικές δυνάμεις. Χάνει έτσι τη μάχη ηγεμονίας από τον κ. Παπανδρέου, δεν εμπνέει εμπιστοσύνη στον αστικό κύκλο και όσο δεν αλλάζει αφήνει χώρο στην κυρία Μπακογιάννη, η οποία θα προσπαθήσει να λεηλατήσει την αστική βάση της Νέας Δημοκρατίας.

Παπαρήγα και ΚΚΕ

Η κ. Παπαρήγα με την εμμονή και τον δογματισμό που την διακρίνει κέρδισε δυνάμεις και ποσοστά, έδειξε ότι μπορεί ακόμη να επικοινωνεί το μήνυμα του κόμματος και να κερδίζει την πρωτοκαθεδρία στη ζώνη της Αριστεράς. Ωστόσο έχει κι αυτή το πρόβλημα της.

Μένει σταθερά στη ζώνη της διαμαρτυρίας, δε δεσμεύεται προγραμματικά, πέρα από τις γενικότητες περί σοσιαλισμού. Αν σκοπός είναι η κατάκτηση της εξουσίας οφείλει να την περιγράψει, να την επεξεργασθεί και να την παρουσιάσει ως σοβιετικό αντίγραφο, αλλά ως ένα εξελιγμένο σχήμα προσαρμοσμένο στις ελληνικές ιδιαιτερότητες.

Αλέξης

Ο κ. Τσίπρας που είχε κληρονομιά και δυνατότητες, πιεζόμενος από τη διεκδίκηση του κ. Αλαβάνου και τη διάθεση παιδοκτονίας που επιδείκνυε ο άλλοτε πνευματικός πατέρας του μικρού, έκανε το μοιραίο λάθος. Υπέκυψε στο λαϊκισμό και έδωσε τη μάχη των εκλογών με ένα πρόσωπο ξένο προς τις αντιλήψεις της Αριστεράς.

Ο Μητρόπουλος ήταν ακραία επιλογή, απολύτως τυχοδιωκτική, ζημίωσε και δεν προσέθεσε ούτε πόντο στον Συνασπισμό. Τώρα καλείται να αλλάξει κι αυτός. Αν δεν αλλάξει θα χάσει το κληροδότημα του Αλέκου, δε θα του μείνει τίποτε και θα κινδυνεύσει να εκδιωχθεί από τους σκληρούς του Λαφαζάνη που απείχαν και δεν υπεράσπισαν την υποψηφιότητα του κ. Μητροπουλου.

Η Δημοκρατική Αριστερά

Αντιθέτως προς τον κ. Τσίπρα, ο εγκαίρως αναχωρήσας από τον Συνασπισμό κ. Φώτης Κουβέλης με τις εμπνεύσεις του για τους κκ Καμίνη και Μπουτάρη πρωταγωνίστησε στο μεγάλο γεγονός της αλλαγής στους δήμους της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης. Ο ευγενικός αυτός κύριος της Αριστεράς έπαιξε και κέρδισε αξιοπιστία και παρουσία.

Ίσως και να έχτισε βάσεις συνεργασιών με το ΠΑΣΟΚ, όπως φάνηκε από τα πολλά χαμόγελα και τη διαχυτικότητα στην επαφή με τον κ. Παπανδρέου. Έπιασε πόρτα για τον χειμώνα ο κ. Κουβέλης και έχει λαμβάνειν. Σίγουρα κέρδισε τον χαμένο ρόλο της ΕΑΡ και του Λεωνίδα Κύρκου στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ο Αλέκος Αλαβάνος

Ο Αλέκος Αλαβάνος έχασε γενικώς και ειδικώς. Κυρίως απώλεσε την επαφή με τον χώρο. Παλινωδώντας συνεχώς ξόδεψε το κεφάλαιο αξιοπιστίας που με κόπο είχε κερδίσει. Η περίπτωση του είναι σχεδόν κλινική. Είχε τα πάντα και τα παρέδωσε σε ένα μειράκιο. Και όταν κατάλαβε το λάθος θέλησε να το πάρει πίσω με τρόπο προβληματικό.

Είναι ένας από τους ηττημένους των εκλογών και δε θα ορθοποδήσει ειδικά μετά την ανάδειξη της ΑΝΤΑΡΣΥΑ, όπου πρωταγωνιστούν οι παλιοί σύντροφοι του από την ΚΝΕ. Έπαιξε και έχασε ο Αλέκος, πιθανότατα για πάντα.

Η Ακροδεξιά

 Ο Μιχαλολιάκος της Χρυσής Αυγής κατάφερε να εκμεταλλευθεί το κενό στο Δήμο της Αθήνας και να φέρει στο προσκήνιο μια περιθωριακή και απεχθή στη συνείδηση των πολλών ακροδεξιά με ναζιστικές αναφορές. Τώρα θα θελήσει να βρεθεί στο κέντρο της προσοχής και να διευρύνει την παρουσία στις γειτονιές της Αθήνας.

Ο πληγωμένος ΛΑΟΣ

Ιδιαίτερα πληγωμένος από τις εκλογές είναι ο Γιώργος Καρατζαφέρης. Οι επιλογές υποψηφίων ήταν προβληματικές και γενικώς ο κ. Καρατζαφέρης έδειξε τα όρια του. Δεν είναι για παραπάνω. Από εδώ και πέρα φθίνει, στην πρώτη στροφή θα τον φάει ο Βορίδης που φαίνεται ότι κατακτά ακροατήριο και διεκδικεί πιο ενεργητικό ρόλο σας υποθέσεις της Δεξιάς.

Καμίνης - Μπουτάρης

Από εκεί και πέρα μπορεί να αξιολογηθούν ως ξεχωριστές οι υποψηφιότητες Καμίνη και Μπουτάρη. Και οι δυο κομίζουν κάτι διαφορετικό στην πολιτική ζωή της χώρας και έδειξαν ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος απ' αυτόν του κομματισμού. Ίσως να προσφέρουν ένα παράδειγμα εμπλοκής νέων δυνάμεων στην πολιτική ζωή της χώρας.

Ο Δημαράς

Τέλος η περίπτωση Δημαρά παρά το εντυπωσιακό ποσοστό του πρώτου γύρου δεν μπορεί να πει κανείς ότι χωρίς υπόβαθρο ιδεολογικό και πολιτικό μπορεί κάποιος να πάει μακριά. Ευκαιριακό μοιάζει το φούσκωμα του, δε θα επηρεάσει τα πράγματα.

Ο Κακλαμάνης

Ο απερχόμενος δήμαρχος της Αθήνας κ. Ν. Κακλαμάνης βγαίνει μετά την ήττα του εκτός παιγνιδιού. Επί δημαρχίας του η πόλη της Αθήνας άλλαξε πρόσωπο προς το χειρότερο. Όλες οι κλίκες που δημιούργησε στο Δήμο δεν βοήθησαν την πρωτεύουσα, παρά την έκαναν πιο βρώμικη, πιο επικίνδυνη, παραδομένη στην εγκληματικότητα και πιο αποκρουστική, τόσο που πολλοί παραδοσιακοί Αθηναίοι αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν. Απομονωμένος από τη Νέα Δημοκρατία και τη δεξιά που τόσο υπερασπίστηκε  δεν φαίνεται να έχει κάποιο ρόλο στα πολιτικά πράγματα της χώρας.

Ο Μίχας

Στον Πειραιά ο υποψήφιος που υποστηρίχθηκε από το ΠΑΣΟΚ ο κ. Μίχας πολιτεύτηκε ανόητα και υπεροπτικά. Έχασε και δεν είχε τη λεβεντιά να το παραδεχθεί, παρά έκανε μία δήλωση που ενόχλησε ακόμα και όσους τους ψήφισαν. Δύσκολα θα μπορέσει να παίξει στην μετεκλογική εποχή.

Ο Πανίκας

Το άστρο του Πανικά στη Θεσσαλονίκη άρχισε να δύει. Ο τέως νομάρχης και νυν περιφερειάρχης Κεντρικής Μακεδονίας κέρδισε δύσκολα και ο εκλεκτός των τηλεπαραθύρων και των πρωινών εκπομπών βλέπει κοντά την ώρα της αποχώρησης του από το προσκήνιο.