ΠΑΛΛΑΣ ΒΑΓΓΕΛΗΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ – ΕΡΕΥΝΗΤΗΣ – ΑΝΑΛΥΤΗΣ AEJ/IFJ

Τα χρόνια πέρασαν και οι μεγάλες οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, ευτυχώς αμβλύνθηκαν, οι σοσιαλιστές, αν μη τι άλλο, άφησαν πίσω τους μια νέα και ισχυρή μεσαία τάξη, η οποία λειτούργησε εκσυγχρονιστικά σε ότι αφορά την κοινωνική διαστρωμάτωση και απελευθερωτικά σε ό,τι αναφέρεται στις παλιές σχέσεις εξάρτησης. Έμειναν όμως ακόμη και σήμερα στη συντηρητική παράταξη απολιθώματα, σύμβολα της ιστορικής κοινωνικής διαστρωμάτωσης των δυνάμεων που διατήρησαν για δεκαετίες τηδεξιά στην εξουσία, για να μας θυμίζουν το παρελθόν. Το δυσάρεστο είναι ότι οι δυο ακραίες πολιτικές τάσεις που συνυπήρξαν ιστορικά στη δεξιά και υποστήριξαν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας, αντί να αποτελούν πλέον μουσειακά είδη, συγκροτούν την σημερινή πραγματικότητα (2010-2015) (2019….).

Υποτίθεται ότι ήρθαν τα πράγματα για να επαναφέρουν την ηθική στην πολιτική ζωή του τόπου, την κανονικότητα, την ασφάλεια και τάξη, αλλά και την επανίδρυση του κράτους …, αλλά τελικά κατάφεραν να καταστήσουν την χώρα συνώνυμη της αδιαφάνειας, των μετακλητών, των εξωκοινοβουλευτικών υφυπουργών και γεν. γραμματέων, αλλά και της ασφάλειας….

Υποτίθεται ότι θα επανιδρύσουν το κράτος, από την «κακιά» αριστερά που γεμάτη ιδεοληψίες κατέστρεψε το κράτος (2015-2019) λες και πρώτα δεν υπήρχε το «δικό» τους κράτος. Αυτό που κατόρθωσαν είναι να αποδιοργανώσουν παιδεία, υγεία, ασφαλιστικό, αλλά και στα μεγάλα θέματα της οικονομίας και της εσωτερικής πολιτικής.

Φοβήθηκαν το πολιτικό κόστος και αναβίωσαν τις χειρότερες παραδόσεις κομματισμού και με την συνδρομή «ακροδεξιών» συνοδοιπόρων τους, κάνουν ότι μπορούν για να αλλάξει ουσιαστικά… τίποτα… διαπρέπουν στην «επικοινωνία» στην οποία καταφεύγουν μέσα από τα συστημικά δικά τους ΜΜΕ για να καλύψουν την αδυναμία τους να χειρισθούν μεγάλα προβλήματα (προσφυγικό – μεταναστευτικό) (εσωτερική πολιτική) και καταφεύγουν στη διαρκή ανακύκλωση του φόβου, γνήσιο προϊόν της οποίας αποτελεί και ο γνωστός χρησμός της δεξιάς.

Η αντίληψη των επιτελών της συντηρητικής παράταξης για την πολιτική μοιάζει με τηλεοπτικό σποτ, μοχθεί για να ανακαλύψει σλόγκαν, αντιπαθεί τον αναλυτικό λόγο, αναζητεί τον εντυπωσιασμό για να «πουλήσει» το προϊόν. Η δεξιά στην Ελλάδα, είτε μακιγιάροντας το παρελθόν της, είτε κάνοντας αντιπολίτευση «με την κάμερα παρά πόδα» μοιάζει εύρωστη και αποφασιστική, κερδίζοντας πόντους στις έρευνες της κοινής γνώμης.          

Η συντριπτική παράταξη (δεξιά) ρισκάρει. Εμπαίζει τον «καταναλωτή» προβάλλοντας ένα πολιτικό προϊόν με πλαστές ιδιότητες, αποφεύγει να δεσμευτεί για οτιδήποτε, και όταν υποσχεθεί κάτι, το μεταφέρει από χωρίον εις χωρίον!..

Ποντάρει μονίμως στη σύγχυση ελπίζοντας ότι αν δημιουργήσει μια γκρίζα εικόνα, μια εικόνα μίζερη, συνεπικουρούμενη πάντα από πλήθος παρακρατικών, θρησκόληπτων και μονάδων καταστολής.

Στο βαθμό της πολιτικής της «ανάπτυξης» θυσιάζονται η αξιοκρατία, οι ηθικές αξίες, το φιλότιμο και δυστυχώς ο ίδιος ο σεβασμός στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια.

…. αναζητώντας την Εδέμ Ανατολικά, Δυτικά, Νότια, δεν έχει σημασία κι αν δεν υπάρχει θα τη δημιουργήσουμε μαζί με τους άλλους…